ที่กิน:เส้นเล็กน้ำกับลูกชิ้นศรีย่าน…ที่หายไป

ชอบช่วยเราแชร์นะคะ

วันนี้มีร้านก๋วยเตี๋ยวอยากจะแนะนำซักร้านครับ แต่ก่อนจะบอกว่าร้านนี้อยู่ที่ไหน เป็นก๋วยเตี๋ยวอะไร รสชาดดีเยี่ยมประมาณไหน ผมอยากให้ทุกคนลองฟังเรื่องเล่านี้ก่อน

เรื่องมันเริ่มขึ้นตั้งแต่เช้าครับ  แค่วันนี้เหมือนจะดวงมันจะโดนนั้นล่ะ เช้านี้มีประชุมงานตอนเช้า เจ้า gps ประจำรถก็ดันเจ๊งใช้ไม่ได้ หลังๆนี่ผมใช้มันไปนู้นนี่จนติดแม้แต่ในกรุงเทพฯก็ไม่เว้นไม่ยอมจำเส้นทางเองแล้ว นิสัยไม่ดีเลยจริงๆ
วันนี้พอไมได้ใช้เลยขาดความมั่นใจเลย สุดท้ายเลี้ยวผิดจากที่ต้องเลี้ยวซ้ายก็เลี้ยวขวาซะงั้นขอให้นึกถึงว่าถ้าคุณอยู่ตรงแยกสาธรและต้องการเลี้ยว และมันผิดในเวลาประมาณ 9 โมงเศษ โอ้วนรกชัดๆ เพราะรถติดมหาศาลไม่พอจุดกลับรถพี่ๆตำรวจใจดี ก็ไม่ยอมให้กลับเนื่องจากมันติดมากถ้ารอรถกลับ เค้าเลยให้เราขยันวิ่งไปกลับอีก 4-500เมตรถัดไปนู้นเลย อ่าไม่เป็นไร ไปๆ ไหนๆก็ผิดแล้ว เจอจุดกลับอ้าวไหมมันไม่ให้กลับอีกหว่าเอาฟะไม่ทันแล้ว ขืนไปอีกประชงประชุมไม่ต้องไปกันล่ะ หลังจากกลับมาด้วยความมั่นใจสุด เข้าเลนซ้ายเลย อ่ะยังไม่ทันจะระแวงเสร็จดี นู้นจั้มมาให้เราแล้ว “หยุด” ห้ามเลี้ยวนะครับ หลังจากนั้น 555 ถึงออฟิตที่จะไปประชุม Late ไปครึงชั่วยาม เปิดประตูเข้าไปโอ้วผิดๆๆๆจริงๆ ผมผิดไปแล้วคร้าบบบบ เศร้า

ตัดมาช่วงเย็นตอนให้ใกล้ๆเลิกงาน รู้สึกว่าวันนี้มันช่างไม่รื่นรมย์เอาซะเลย เลยยกโทรศัพท์เข้าปลายสาย “ดูหนังกันเหอะ australia เนอะเค้าว่าดี” จากนั้นก็กว่าจะออกก็ brief งานน้องๆเสร็จอีก 15 นาทีจะถึงรอบ แต่คิดในใจไม่เป็นไร
พอไปถึงโรงปั้ปหลังจากเสียงตามสายบอกมาว่ารออยู่หน้าโรงน่ะ “คับจ้า” ไปแล้ว
พอไปถึง ไหนฟะ โรงไหนหว่าทางเข้าก็มีทางเดียวนี่หว่า
กดถามทันที “ไหนๆอยู่ตรงไหนจ๊ะ”  
เสียงตอบปลายสายว่า “ก็รออยู่ตรงหน้าทางเข้าไง” ”
ไหนอ่ะเนี่ยอยู่หน้าโรงแล้วจ้า”
เสียงปลายสายว่า ” ก็อยู่ตรงหน้าจุดขายตั๋วไง”
เอ๊ะ(ชักงง) ผ่านเมื่อกี๊ก็ไม่มีนี่หว่า 
สุดท้ายคำถามพันล้านก็มาเฉลย “เธออยู่โรงไหนน่ะห่ะ”
ผมมั่นใจสุดๆว่า “อ้าวก็ที่งามวงศ์วานไงจ๊ะ” 
ปลายสายพูดแบบชัดๆเน้นๆกลับมาว่า “ชั้นอยู่ รัตนาธิเบศร์” 
โอ้ววววว แม่เจ้า สรุปว่าฟรีครับ ซื้อตั๋วฟรี ไมได้ดูแล้ว
สุดเซ็งเลย เฮ่ออออ

สุดท้ายก็กลับบ้านระหว่างทางหิวจริงๆกว่าจะออกจาก เดอะมอล์ลงามวงศ์วาน ได้ติดอยู่ในลานเกือบครึ่งชม. หนังก็ไม่ได้ดู หิวๆสุดๆ
ระหว่างขับรถข้ามสะพานพระรามห้ากลับมาจะเข้าบางกรวย ขับเลียบชิดซ้ายสุดมาเรื่อยๆ สุดท้ายสะดุดกับป้าย แผงอาหารธรรมดา ๆ เขียนไว้ว่า ร้านก๋วยลูกชิ้นศรีย่านเจ้าเก่า เอ๊ะไหมมันมาอยู่ตรงพระรามห้าล่ะ เอาเหอะช่างมันหิวๆแบบนี้ต่อให้มันเป็นลูกชิ้น เบตง ก็ไม่สนแล้ว สั่งเลยมีทั้งหมูและเนื้อแต่ผมมันชาติเสือย่อมไม่กินเนื้อพวกเดียวกันเองอยู่แล้ว (เกี่ยวไหมเนี่ย) สั่งหมูดีกว่า

พี่คนขายบอกกลับมาซื่อๆแต่จริงใจว่า “หมดแล้วนะน้อง”
โอ้วแม่เจ้าไรวันนี้มันจะซวยซ้ำซวยซากงี้ฟะ ยังไม่ทันเอ่ยไรต่อ
พี่ก็พูดต่อว่า “จริงๆ มันก็มีน่ะ แต่ไม่คบนะ “(อ้าวใครพี่ใครไม่คบ ไม่คบก็ไม่คบสิช่างหัวมันผมหิวแล้ว ไม่อยากคบใครทั้งนั้น อยากคบก็แต่พี่เนี่ยล่ะไม่คบพี่ ผมก็อดกินสิ หุหุหุ)  “ไรครับพี่ไม่ครบ” ผมเอ่ยออกไป
“ลูกชิ้นน่ะ ขาดไปลูกนึงปรกติมันต้องใส่ 6 ลูกน่ะ”
“เอ่องั้นก็ไม่ได้กินอ่ะสิ แต่ช่างมันเถอะ ไม่เป็นไรพี่ขาดลูกผมก็กินได้”
แกตอบซื่อกลับมาว่า “งั้นเพิ่มเส้นเอาแล้วกัน”
จากนั้นก๋วยเตี๋ยวร้อนๆ ก็ยกมาเสริพ ชามสุดท้ายของวันนี้แล้วล่ะน้อง ได้ครับพี่ ผมคิดดังๆในใจ ผมจะจัดการมันให้ไปอยู่ในท้องผมอย่างดี

กินคำแรก อือรสชาดโอเค เส้นเหนียวกำลังดี ลูกชิ้นมั่ง อ่าโอเคอร่อยใช้ได้ จากนั้นก็ซัดต่อเลย จนหมด เฮ่อ! รอด
“เก็บตังครับพี่” ผมเอ่ยออกไป
แกเดินกลับมาหาเรา “เอา20ก็พอน้อง” ผมงงๆ เพราะแกแปะราคาไว้ตรงรถเข็นแก 25-30 “เฮ้ยพี่ไม่ใช่มั้ง”
” เอาแค่นั้นล่ะ”
“โอ้ยพี่ไม่เป็นไร แค่พี่บอกผมตอนก่อนสั่งนี่ก็แสดงความมี spirit พี่เยอะแล้ว ผมจะไปรู้ได้ไงว่าพี่ให้ลูกชิ้นกี่ลูก”
แกยิ้มครับ ยิ้มแบบพิมพ์ใจน่ะครับ เขินๆด้วยซ้ำ บอกออกมาว่า ไว้มากินอีกจะแถมให้นะ

ผมยื่นตังให้แก 25 บาท พร้อมกับความรู้สึกเต็มใจอย่างยิ่งถึงลูกชิ้นจะขาดไปซักลูกสองลูก ผมก็ไม่ได้เสียดายอะไร เพราะความมี spirit ของพี่เค้าช่วยเติมลูกชิ้นลูกที่ 7 ให้ผมนานแล้วล่ะ ร้านเล็กๆริมถนน มองดูเฉยๆ แต่วันนี้ผมกินอร่อยกว่าก๋วยเตี๋ยวแพงๆที่เคยกินมาหลายๆร้านด้วยซ้ำ นี่ล่ะมั้งที่เรืยกว่าน้ำใจคนไทย ด้วยกัน ก่อนจากผมบอกแกว่าแล้วจะมากินอีกครับพี่ และตั้งใจว่าจากนี้ถ้าผ่านและหิวยามค่ำๆคงได้ร้านพี่เป็นหลักชัยในการกินแน่นอน

วันนี้ที่ว่าแย่ๆเมื่อเช้า โดนตำรวจสอย ประชุมก็สาย หนังก็ไม่ได้ดูเสียตังฟรีๆ บัดนี้หายไปหมดเลยครับ เหลือไว้แต่ความตั้งใจที่จะกลับบ้านมานั่งเขียนแนะนำที่กิน ธรรมดาที่ไม่ธรรมดาเจ้านี้เท่านั้นเอง ….เล่ายาวเลยน่ะ
สำหรับคนที่สนใจอยากไปกินคุณก็เพียงข้ามสะพาน พระราม5 มาเรียบสายที่ลงมาจากสะพานผ่านร้านอาหารและ ผับดังๆย่านนี้หลายๆร้าน ก็จะมองเห็นร้านก๋วยเตี่ยวเล็กๆที่ใจไม่เล็กตามยังไงมีโอกาสลองแวะไปลอง ร้านพี่แกเปิดตั้งแต่บ่ายๆไปถึงเย็นๆค่ำแล้วกันนะครับ

Comments