สวัสดีครับ
หลังจากวุ่นๆมาตั้งแต่ปลายสัปดาห์ก่อนงานเข้าทั้งสัปดาห์พึ่งพักได้วันนี้เอง
กลับมาพาเที่ยวหลวงพระบางกันต่อดีกว่านะ จากตอนที่แล้ว เชิญกันที่นี่เลย
วันนี้เป็นวันที่ได้เที่ยวเต็มๆวันกันจริงๆ(เพราะฉะนั้นรีวิวจะยาววววเป็ฯพิเศษนะครับอย่าทิ้งกันก่อนจบน่ะ)ซักที
หลังจากเมื่อวานมาถึงเย็นมากๆ
เอาล่ะไปเที่ยวรอบเมืองหลวงพระบางกันครับ ไปตามภาพเลย จากด้านล่าง หน้าที่พักเราครับอยู่ห้องด้านขวานั้นล่ะวิวดีสุดๆ
After finished stressful week with full of work, I sat down and started my favourite hobbies “Trip Review”. To be more relax, I will bring you to enjoy my lovely trip at “Luang Prabang”, One Small City with Peaceful and Beautiful Atmosphere.
เริ่มกันที่หน้าที่พักเราเลยแล้วกันตื่นตั้งแต่หกโมง ล้างหน้าแปรงฟันเสร็จก็ออกมาเลยครับ เพราะสายแล้วจริงๆต้องตื่นซักตี 5 ครึ่งทำไมนะเหรอ…ดูรูปต่อไปจะเข้าใจจ้า
Started from my guesthouse at very early in the morning, I quickly brushed my teeeth at 5.30 a.m.
WHY?????
แน่นอนครับ…มาถึงหลวงพระบางจะพลาดการใส่บาตรได้ไง อันนี้ของคนอื่นนะไม่ใช่ของผม
Answer is very short and easy. we had to give food to a lot of monks. Different from everywhere, we gave sticky rice, no normal rice as other coutry like Thailand.
Firstly, we had to prepare Sticky Rice. You can buy from local people. They will give 1 box of sticky rice including 1 mat and 1 piece of cloth.
You had to sit one the sidewalk and wait for monks.
ที่พักเราอยู่แทบจะติดกับถนนที่พระสงฆ์ท่านมาบิณฑบาตรทุกๆวัน ด้านหลังเดินมาแป๊ปนึงก็ถึงแล้วครับ
รอ...คอย ซ้าย
Waiting… Left…
ขวา...
Right…..
มาแล้ว..พระท่านมาแล้ว เดินกันเป็นระเบียบมากๆครับ
นี่ล่ะครับที่เค้าเรียกตักบาตรข้าวเหนียว ข้าวจะปั้นพอคำแล้วก็ใส่เข้าไปในบาตรอย่างที่เห็น ทุกๆคนใส่ได้ทันอย่างมากก็องค์ล่ะปั้นเท่านั้นล่ะ เพราะท่านเดินเร็วสม่ำเสมอกันมากๆเลย
After wait for a while, a row of monks appeared and they walked on street along sidewalk.
We rolled stricky rice into small pieces and gave to monks. Every monks walked very quickly but smoothly.Be careful, you had to give food to a lot of monks. Although, your sticky rice is quite big, it may be not enough for all monks. There are a lot of monks in this city leaving in many temples around the city. I think there are 50 monks in minimum. This estimated by quick looking not actually counting.
พระท่านจะเดินเร็ว (สม่ำเสมอกันทุกองค์)บางที่ผมเองก็ใส่ไม่ทันทุกองค์เหมือนกัน
เนื่องจากวัดที่หลวงพระบางเยอะมากๆ พระท่านจะแบ่งเส้นทางบิณฑบาตรกันไป อย่างเส้นที่เรานั่งรอจะมีประมาณ 4 วัดได้ครับ น่าจะเป็นวัดสุดท้ายแล้ว
สังเกตุนะครับเวลาใส่บาตรทั้งหญิง-ชายต้องนุ่งห่มผ้ามิดชิดและมีคล้ายๆสไบแต่ผมไม่รู้ว่าเรียกว่าอะไรจริงๆนะ นำมาพาดบ่ากันทุกคน
You can see dress of lady and gentlemen will be different.
...
คนลาวแท้ๆจะนั่งพับเพียบเรียบร้อย ใส่บาตรกันแบบนี้ล่ะ นุ่งห่มเรียบร้อย แต่...ฮั่นแน่ๆไม่สนใจเลยนะจ๊ะ
ดูไรเนี่ยพระมาแล้ววว
ผมสังเกตุว่าบางทีพระท่านก็หยิบของที่ชาวบ้านถวาย ให้ทานกลับไปเหมือนกัน เพราะบางที่ก็มีเด็กๆชาวเขามาตั้งหาบ รอท่านให้ทานเหมือนกันนะ
จากนั้นทั้งตักบาตรและถ่ายรูปกันจนหน่ำใจดีแล้วก็ได้เวลาเดินสำรวจกันหน่อย บ้านเรือนที่นี้คล้ายๆกันแทบทั้งนั้น อย่างหลังนี้ดูตรงปี คศ.จะรู้ว่าเก่าขนาดไหน
เราเดินมาเลียบริมโขงไปเรื่อยๆผ่านพิพิธภัณฑ์ด้านหลังWalk along Khong River through National Museum and then we found our destionation.
ถึงแล้วเป้าหมายตอนเช้าเราอีกแห่ง ร้านกาแฟประชานิยม อยู่ติดถนนริมโขงเลยLocal Coffee Shop. This shop is called "Population Award Coffee Shop" by Thai people.
ผมว่าน่าจะเปลี่ยนชื่อใหม่นะเป็นกาแฟมหาชนนิยมแทนนะ555 คนเพียบเลย โดยเฉพาะคนไทย นี้ซาลาเปาทอดเมืองลาว อร่อยครับมีไส้ข้างในด้วย
คนมากินกันเยอะจนคนขายทำแทบไม่ทันเลย คนไทยทั้งนั้นหันไปหันมา เป็นร้านนักท่องเที่ยวมาอันดับต้นๆของหลวงพระบางไปแล้วนะผมว่าAll morning food is delicious especially deep-fried doughstick. Coffee is very tasty.
มือเป็นระวิงเลยแต่...อร่อยครับ ถึงมากินกันเยอะ อีกอย่างบรรยากาศรอบๆก็ไม่เลวที่เดียวได้บรรยากาศหลวงพระบางดี
อิ่มกันดีแล้วก็เดินเที่ยวตลาดเช้ากันต่อ ดูๆไปก็ไม่ต่างจากบ้านเรานะผมว่าตามต่างจังหวัดของก็ลักษณะแบบนี้เหมือนกัน แต่สัตว์แปลกๆที่เราไม่คิดว่ามีอาจจะหาเจอที่ตลาดนี้ได้ครับ
อันนี้เรียกว่าไคครับ เป็นสาหร่ายแม่น้ำโขง ที่เห็นเป็นแบบสด ส่วนใหญ่เอาไปปรุงอาหารกัน ส่วนแบบแผ่นๆที่อบแล้วตากแห้งก็มี ทำคล้ายๆสาหร่ายอบทอดแบบที่เราคุ้นกันดี
เดินกันไปต่อเห็นเจ้าหนุกำลังเอร็ดอร่อยเลยกดซะ
เห็นกล้องปัปจัดท่ามาแบบนี้เลย ...55ไวนะเนี่ย
เดินมาเรื่อยๆ ถึงวัดนี้เป็นวัดแรกเลยครับ แวะซะหน่อย
เข้าไปดูกันวัดแรก ...ไม่เสียตังเนื่องจากคนเก็บยังไม่มา..If you would like to go to temple without any fees, you can do in the morning because staff had not cme yet.
เช้าๆได้ไหว้พระเป็นเช้าแรกที่หลวงพระบางด้วย รู้สึกดีมากๆครับ
แดดยังไม่ออกแสงเลยไม่มีเลย
เดินออกมาตั้งใจว่าจะสำรวจเส้นทางไว้มาเดินอีกขากลับเลยผ่านร้านน่ารักๆเยอะอย่างร้านนี้น่านั่งดีนะผมว่า
เดินเรื่อยๆเจอคุณลุงนั่งอยู่เลยขอถ่ายหน่อย
เดินถึงที่พักพี่ที่ต้อนรับก็ถามว่าจะทานอาหารตรงไหนดี อ้าวลืมเลย555 ว่ามีอาหารเช้าด้วย เลยขอขึ้นไปอาบน้ำก่อน(รอย่อย)อันนี้วิวยามเช้าริมน้ำโขงสวยๆ
หลังจากเก็บของลงมาทานกันแล้วก็ร่ำลาพี่เค้าตรงข้างหน้า ครับนับว่าเป็นที่พักที่บริการดีมากๆทีเดียว ราคาอาจจะไม่ถูกนักแต่บริการก็ทำให้เราไม่เสียดายเลยที่มาพัก ก่อนไปพี่เค้าบอกให้รอเดี๋ยว แกวิ่งไปหยิบแผนที่ออกมายื่นให้บอกว่าให้ฟรีจ๊ะ มีที่พักเราด้วยนะวันหน้ามาอีกจะได้มาถูก เรารับไว้ทั้งของและน้ำใจครับ (แผนที่ๆนี้เสียตังนะถ้าอยากได้)Arrived guesthouse, we took a bath and pack all bag to move to another guesthouse. Owner came and gave me a map which has not been distributed in anywhere except here. I was very impressed with services mind of local people but not price.
ถึงแล้วครับที่พักคืนนี้เรา ที่ย้ายไม่ใช่อะไรอยากเปลี่ยนบรรยากาศน่ะมาทั้งทีเอาให้คุ้ม ที่พัก 2 แห่งนี้ใกล้ๆกันเลยครับเดินอึดใจนึงก็ถึงแล้ว หลังจากได้รับการต้อนรับอย่างดีจากคุณน้อย (ช่วยเราตั้งแต่วันแรกจนถึงวันมาถึงที่นี่เลยไม่ได้น้องน้อยช่วยคงไม่สะดวกแบบนี้)เราก็เก็บของเข้าที่ห้อง เดี๋ยวจะมารีวิวแบบรวมที่พักทั้งหมดอีกทีนะThis is our accommodation tonight. It's not far from another one. When checked in, we got friendly welcome from staff, named "Noi". She gave a lot of useful information for us to plan itinerary. We left our room and walked to rent bicycle. Khun Noi said riding bicycle will save time of us to travell all city within one day. We walked into Lao-France Museum where there are many printed pictures about Laos history.
ที่เห็นนี้เป็นพิพิธภัณฑ์ ลาว-ฝรั่งเศสเราเดินมาเจอที่นี่เป็นที่แรกที่เราแวะเที่ยวกันเลย
ข้างในไม่มีอะไรมากครับ มีรูปและงานภาพพิมพ์ ส่วนใหญ่เล่าเรื่องราวในอดีต เดินได้ 5นาทีก็ทั่วแล้วไปกันต่อดีกว่า
เดินออกมาเจอวัดนี้เลยที่หลวงพระบาง การเดินเที่ยวชมวัดเป็นอีกหนึ่งอย่างที่มาถึงไม่ทำก็ยังไงอยู่เพราะที่นี่วัดเยอะมากกก ไม่เข้าเที่ยวชมก็เหมือนทำเมืองหายไปครึ่งนึงได้ เข้าไปกันเลยWalked out Museum, we saw one temple where not famous but could not miss. Let's go. Today, we would enjoy seeing many temples because more than half of Luang Prabang are temples.Inside temple, there are many charm walls which very beautiful and ancient.
วัดนี้ล่ะครับ ลวดลายภายในของสิมครับ
..
ตรงประตู สวยดีครับลวดลายก็ดูขลังดี
เดินถึงสี่แยกร้านแนะนำใน lonely planet นะเนี่ย
ของเก๋ๆอันนี้จากร้านแถวๆเดียวกันเห็นสวยดีเลยถ่ายเก็บไว้เพราะของคงไม่ไหว แพงมากกกก
อิ๊กคิว เมืองหลวงพระบาง...หุหุ
ดูเรื่อยๆกันครับ เที่ยวกับผมไม่เร่งนะจ๊ะดูรอบๆกันดีกว่าพระธาตุสีทองอร่ามอยู่ตรงด้านหน้าทางเข้าวัดแสนฯเลย
วัดแรกที่ตั้งใจ(จริงๆ)ที่จะมากัน วัดแสนสุขาราม นั้นเอง ไปดูกันเลยThis is Saen Sukharam Temple.
วันที่ไปทางวัดไม่ได้เปิดให้เข้าไปในโบสถ์เลยเดินดูรอบๆกันแทน
ดูรอบๆกันดีกว่าพระธาตุสีทองอร่ามอยู่ตรงด้านหน้าทางเข้าวัดแสนฯเลยThere is golden Buddha's relics in front of temple.รอบๆ
สิงห์เนอะ...น่าจะใช้สิงห์ล่ะนะ
อย่างที่บอกtrip รอบเมืองหลวงพระบางเป็นtripsทัวร์วัดจริงๆครับพระพุทธรูปปางยืนเป็นองค์เดียวของหลวงพระบางที่เป็นพระยืนครับ (ถามจากคนแถวๆนั้นบอกมาอีกที)This is only one standing image of Buddha in Luang Prabang.
สุดท้ายของวัดแสนครับได้เวลาไปวัดอื่นต่อแล้ว
วัดสำคัญอีกวัดที่ที่ต้องมาให้ได้เมื่อมาถึง วัดเชียงทองครับNext destination was Chiangthong Temple. You have to pay 20,000 Laos currency to enter in every temples in Luang Prabang.
นักท่องเที่ยวเข้ามาเที่ยววัดเสียค่าเข้าชมทุกคนครับ 20,000 กีบทุกวัด
วัดเชียงทอง ตั้งอยู่ตรงจุดตัดของแม่น้ำโขงและแม่น้ำคานพอดีถือเป็นวัดสำคัญที่สุดวัดนึงของหลวงพระบางครับChiangthong Temple is important attraction of Luang Prabang where located in the corner between Khong River and Karn River.
ภายในของโรงราชรถพระโกศ เก็บพระโกศและลวดลาที่งดงามจากการแกะสลัก สวยจริงๆครับ ยิ่งเวลาแดดส่องลงมากระทบดูเหลืองอร่ามจริงๆ
ลวดลายบานหน้าต่างๆงามๆของโรงเก็บพระโกศ
ราชรถไม้ครับแกะสลักปิดทองสวยงามมาเช่นกัน ส่วนใหญ่ในนี้จะมีทั้งงานแกะสลักไม้ พระพุทธรูปไม้ที่สวยงามตามศิลปะล้านนาแท้ๆงามๆทั้งนั้นเลย ใครมาอย่าลืมแวะมากันนะครับBeautiful wooden royal chariot and wooden image of Buddha.
เดินออกมาบริเวณวัดกว้างมากๆมีพระอุโบสถ หรือที่ชาวลาวเรียกว่า สิม อยู่ภายในคุณจะเจอพระประธานองค์ใหญ่ครับIn Luang Prabang, people will call Buddhist temple as "SIM". We walked into another SIM to see huge image of Buddha.
เดินออกมาจากโบสถ์ จะพบลานกว้างๆ มองไปที่เก็บพระโกศ
ภาพประดับกระจกสีบนผนังสีออกชมพูดูเป็นเรื่องราวชาวบ้านๆสวยงามมากเช่นกัน ยอมรับว่าวัดนี้สมกับเป็นวัดที่สำคัญที่สุดของชาวหลวงพระบางจริงๆครับ
Glassed decorated picture in pinky wall is very beautiful. It represents professional skill of local people.
หลังจากชมจนพอใจก็ได้เวลาปั่นออกมาใกล้ๆเที่ยงแบบนี้ หิวแล้วจ้า ด้านหน้าทางเข้าวัดแสนครับ ฝั่งตรงข้ามมีร้านขายเฝอที่เค้าว่าอร่อยที่สุดในหลวงพระบาง...อ่าแบบนี้ต้องลองซักหน่อย
After seeing all attraction in temple, there were sound “Jork Jork” from our body. This was sound of hungry people. We walked across the road and ate “Ferr” restaurant where very famous for Thai travellers.
- เรือนพักใกล้ๆวัดแสนแบบเดินข้ามฝั่งกันเลย ทำเลนี่ใครชอบใกล้ๆนี่ได้เลยนะ เอาล่ะไหนๆมาแล้วขอดูรอบๆหน่อยดีกว่า
Today, we ended trip with boutique residences where prices ranged between $40-$50.
- ที่เห็นเป็นด้านในครับ หลังประชาสัมพันธ์เข้าไปจะเป็นทางลดระดับที่พักตรงนี้จะราคาถูกกว่าริมถนนด้านหน้าที่เป็นโซนสร้างใหม่ ราคาก็ไม่ต้องพูดถึง ว่ากันที่ 4-50 $ ขึ้นในหน้าเทศกาลแบบนี้
ยังมีต่อนะยังไม่จบวันเลย ขอตัดเป็น2ตอนนะครับสำหรับวันนี้ แล้วจะมาต่อจ๊ะ
Wait for a while to see the rest of day. I will come back with delight memorial. To be continued….
1 Comments
Thailand
Could you kindly translate your blog into German because I’m not that comfortable reading it in English? I’m getting tired of using Google Translate all the time, there is a little WordPress plugin called like global translator which will render all your pages automatically- this will make reading posts on your awesome blog even more pleasant. Cheers mate, Thailand!