“ขึ้นหัวข้อแปลกๆแบบนี้ก็เพราะ”
ตลอดสัปดาห์นึงที่ผ่านมาผมอยู่บ้านมาตลอดเลยครับ เพราะเอ็นหัวเข่าฉีกเนื่องจากไปเล่นกีฬาแล้วไม่ระวังเดี๊ยงมาตั้งแต่วันจันทร์จนถึงวันนี้ก็ครบสัปดาห์พอดีที่ไม่ได้ออกพ้นรั้วบ้านไปไหนเลย
อยู่ทำงานที่บ้านตลอด 2-3วันแรกก็โอเคอยู่แต่พอวันหลังๆคนที่ปรกติชีพจรลงเท้าแบบผมนี้เริ่มครั่นเนื้อครั่นตัวเอาเหมือนกันครับ เพราะสุดสัปดาห์ที่ผ่านมาวางแผนออกเที่ยวอีกแล้วก็ไม่ได้ไป
การนั่งๆนอนอยู่บ้านแต่ยังต้องทำงานผ่านโทรศัพท์นี้ไม่สนุกเลยครับเพราะเราต้องพูดมากกว่าปรกติ อธิบายมากขึ้นและขณะเดียวกันค่าโทรศัพท์ก็เพิ่มตามไปด้วย(หุหุหุ) เหนื่อยกว่าเดิมเยอะเลย
ผมมานั่งคิดเล่นๆว่าสำหรับคนเจ็บป่วยที่เค้าไม่สามารถไปไหนได้วันๆต้องอยู่ที่แต่ที่เดิมเค้าจะมีจินตนาการยังไงกับทุกทีที่เห็นใน โทรทัศน์ หรือ internet แน่นอนเรื่องเจ็บป่วยก็คงทำให้คิดได้ไม่มากกว่าเรื่องเจ็บป่วย แต่ขณะเดียวกันจินตนาการคงจะเป็นสิ่งนึงที่ช่วยให้คนเหล่านี้สามารถเป็นอิสระจากตรงที่ตัวเองอยู่แน่นอน เพราะผมเองตอนนี้ก็จินตนาการว่าตัวเองหายสนิทเมื่อไหร่จะไปทำอะไรบ้างเหมือนกัน จะได้มีเรื่องมา updateให้ทุกๆคนได้อ่านกันด้วย วันนี้บ่นเยอะหน่อยขออภัยด้วย เร็วๆนี้จะมา up เรื่องใหม่นะครับ
***อ่านเรื่องวันวันย้อนหลังทั้งหมดได้ที่เรื่องวันวานนะครับ หรือกดที่นี้เลย
